در دیار مهربانی قلب‌ها حاکم اند

صدای زرند – عباس هرارانی پور: گه گاهی به طور اتفاقی چشمانمان شاهد صحنه هایی بوده که حس رضایت را در وجودمان بر انگیخته و شعف و شادی برای روحمان به ارمغان آورده است. مثلاً وقتی که یک فرد بسیار مسن در خیابان های شهرمان منتظر ماشین ایستاده راننده ای خوش خلق را می‌بینیم که بدون چشم داشت و فقط به احترام سن و سال و خدمت به مرد پیر، پا روی ترمز می‌گذارد.

یا هنگامی که خودرو شما در مسافرت از حرکت باز می‌ایستد، هستند عاقبت اندیشانی که از هر گونه کمک به شما دریغ نمی‌ورزند. زیرا می‌دانند جواب مهربانی را طبیعت مهربان تر از ما خواهد داد.

اما ای کاش در کارهای بزرگ تر هم این مدد کاری‌ها به راحتی انجام گیرد. مثل کمک در امر ازدواج جوان‌های شهرمان، حل مشکل مسکن بی خانمان‌ها کمک در مداوای بیمارانی که وضع مالی مناسبی ندارند، رسیدگی به ایتام و سالمندان و…

آنگاه در می‌یابیم در دیار مهربانی زندگی کردن شیرین است. گلهای دیار مهربانی شادابند، غنچه هایش برای خندیدن هر لحظه آماده‌اند، غم‌ها در پشت کوه های سیاه برای همیشه غروب کرده‌اند و قلب های مهربان تا ابد طلوع را تجربه می‌کنند و الطاف زندگی بخش همه وقت جریان دارند.

اینجا قلب‌ها هستند که حکم می‌کنند و اگر قلبی حکم رانی نکند باید پاک و مطهر شود، زیر باران باشکوه دعا و راز و نیاز، در رودخانه ی همگامی با خلق خدا، در برکه شیرین نوع دوستی یا در جویبار زلال معرفت حق و یا در اقیانوس دین و احکام الهی.

در این صورت صاحب یک قلب پاک هستیم که برای خود و فرزندان و همنوعان می‌تپد. در چنین شرایطی فداکاری، بخشش و احسان فرامین قلبی ماست. شرایطی پیش می‌آید که عقل وسیله ای را برای خودمان لازم می‌داند و پا فشاری بر داشتنش دارد ولی قلب حکم می‌کند باید بخشیده شود!

و یا شخصی به حکم عقل و استنباط مادی می‌خواهد سفر زیارتی برود و خیلی تمایل به این سفر زیارتی دارد اما یک دفعه قلب سفر را کنسل می‌کند. آنوقت حکم می‌کند هزینه سفر باید خرج خرید جهیزیه دختری بی بضاعت شود.

اینجاست که قلب ها مصداق واقعی شعر زیبای سعدی را به زندگی ما دستور می دهد که می گوید:

بنی آدم اعضای یک پیکرند
که در آفرینش ز یک گوهرند

چو عضوى به درد آورد روزگار
دگر عضوها را نماند قرار

تو کز محنت دیگران بی غمی
نشاید که نامت نهند آدمی

دوستان مهربان صدای زرند، هستند در اقوام و خویشان، همسایگان و افرادیکه خودتان می دانید منتظر دستهای شمایند؛ پس قلب ها را حاکم کنید.

 انتهای یادداشت/