مفرشو رایج ترین صنایع دستی از قدیم الایام تا به امروز

صنایع دستی اصلی ترین سند هویت تاریخی ملت هاست چرا که بخشی از میراث فرهنگی ماست.

صدای زرند: به گزارش صبح رابر، نام برخی از صنایع دستی و هنری روستاهای شهرستان رابر در ذیل آمده که برخی از آنها منسوخ شده ، برخی در حال منسوخ شدن و برخی دیگر رایج و فعال می باشد:

نام رشته
گلیم بافی – فرش بافی – جاجیم بافی – منبت چوب – صنایع دستی تکمیلی و تلفیقی – طراحی سنتی – نقاشی ایرانی (مینیاتور) – سفالگری – قلاب بافی – خراطی چوب – عروسک محلی – ورشو سازی – مسگری – حجاری سنگ – رنگرزی سنتی – تراش سنگهای نیمه قیمتی – چاقو سازی – البسه محلی – نمد مالی – قلاب بافی – نقاشی روی پارچه – نوار بافی – آیینه کاری – پلاس بافی – زیلو بافی- حصیر بافی- صنایع دستی عشایری- مفرشو (کیسه قندی) دوزی – مالنگدان بافی (کیسه نگهداری کشک) – بافتن سفره ورکش (برای آویزان کردن سفره نانی) – زیور آلات سنتی – سیاه چادر بافی – چغ بافی – جل دوزی – سبد بافی – ریسمان بافی– سفره بافی و…

جایگاه مفرشو از قدیم الایام تا امروزه در تمام خانه های شهری و روستایی استان و شهرستان رابر به صورت ثابت ماندگار ماند، مفرشوه: برای دوختن آن پارچه‌ای را به صورت دایره می‌برند و بعد قطعه پارچه دیگری که عرض آن حدود ۲۰ سانتی‌متر است انتخاب نموده، طول آن به اندازه محیط آن پارچه گرد است. سپس آنها را به هم می‌دوزند؛ آستر می‌کشند و بالای آن را سجاف می‌گذارند و بند می‌کشند و برای انواع چیزها استعمال می‌شود. مفرشو قندی (mafreshoo) کیسه ای با نقش و نگارهای زیبا برای نگهداری قند حبه شده، مفرشو دوایی، مفرشو سوزن نخی و…

مفرشو (کیسه قندی) برای جلوگیری از آلودگی و ورود گرد و خاک، داروهای محلی (غیر گیاهی)، داروهای گیاهی را در دستمالی پیچیده یا در کیسه‌ای که به همین منظور آماده کرده بودند قرار می‌دادند و در کیسه پارچه‌ای که دولایه است و از تکه پارچه‌های اضافی و رنگارنگ و به روشی خاص دوخته می‌شود و از اجزاء جهیزیه دختران محسوب می‌شدند.) در کرمان به این کیسه ها مفرشو (Mafrshoo) یا مفشو (Mafshoo) می‌گویند که دختران به همراه جهیزیه به خانه شوهر می‌بردند. امروزه با وجود انواع تنوع لوازم خانگی که بدین وسیله؛ گوشه‌ای از هنر و مهارت نسل گذشته خودمان را که با کمترین امکانات و بدون داشتن سواد و معلومات کارهای زیادی انجام داده‌اند و ضمن کمک به اقتصاد خانواده هنر خود را نیز به نمایش می‌گذاشتند، برای نسل جدید بازگو کرده و از فراموشی آن جلوگیری کنیم.

انتهای پیام/