کتک خوردن راننده ساواک توسط دو فرهنگی زرندی

از وقایع مهمی که در مهر سال ۱۳۵۶ ش. در زرند روی داد و بازتاب آن به خارج از شهرستان هم کشیده شد، ماجرای کتک خوردن یک نفر از مامورین سازمان اطلاعات و امنیت زرند (ساواک) توسط فرهنگیان این شهر بود.

به گزارش صدای زرند، ساعتی از پخش این خبر نگذشته بود که این خبر مانند باد به گوش اکثر اهالی رسید و موجبات خشنودی مخالفین حکومت پهلوی را به دنبال داشت.

 
ماجرا از آنجا آغاز شد که یکی از دبیران مدارس شبانه‌ی زرند، به نام محمد اسلام‌کیا (دبیر فیزیک) در حال پارک کردن خودروی (هیلمند) خود جلوی دبیرستان بود که هم‌زمان راننده ساواک هم دنبال محلی برای پارک کردن لندورو ساواک جلوی دبیرستان بود.

این امر باعث مشاجره لفظی و سپس درگیری و کتک کاری بین آن دو نفر گردید.

 
در این بین یکی از دانش‌آموزان دبیرستان شبانه، به نام تاجیک (کارمند وقت راه آهن) که آن زمان از انقلابیون بود، در هنگام عزیمت به مدرسه، با مشاهده ماجرا و در مقام دفاع از دبیر خود، کیف و کتابش را به زمین گذاشته و آستین‌ها را بالا می‌زند و چون جودوکاری ماهری نیز بوده، برق‌آسا بین زمین و هوا، یک جفت پای ناقابل به سینه آن مامور ساواک حواله می‌کند، که بر اثر این ضربه، ساواکی درون جو افتاده و دبیر فیزیک هم با مشاهده پشتیبان، کتک‌های خورده را به آن مامور ساواک پس می‌زند.

 
“حاج یدالله سلطان‌زاده” رئیس دبیرستان پهلوی (سابق) که شب ماجرا در دفتر مدرسه بود، پس از شنیدن سر و صدا خود را به جلوی دبیرستان می‌رساند. وی ادامه ماجرای مربوطه را این گونه نقل می‌کند:«بعد از آن که سر و صدا را شنیدم، سرآسیمه خود را به درب دبیرستان رساندم.

زمانی که به محل وقوع درگیری رسیدم، راننده ساواک را با ماشین‌های عبوری به بیمارستان شیر و خورشید (سینا) برده بودند.

در میان عده‌ای که در آنجا جمع شده بودند، دبیر فیزیک و دانش‌آموز شبانه را که آشفته و عصبانی بودند، به دفتر بردم.

آن دو تقاضا کردند تا در آن حالت در کلاس شرکت نکنند و به خانه‌هایشان بروند.

از آن‌ها به ویژه دبیر مربوطه خواستم با ضمانت شخصی که مشکلی برایشان پیش نیاید در کلاس، شرکت و تدریس نماید.

دقایقی بعد که موضوع کتک خوردن مامور ساواک در شهر پیچیده بود، مسعود معین‌الدینی رئیس آموزش و پرورش (وقت) به دبیرستان آمد. طولی نکشید که رحیمی رئیس ساواک هم خودش را به دفتر دبیرستان رساند.

او که از این اتفاق به شدت ناراحت به نظر می‌رسید، به معین‌الدینی گفت: کارمند من اگر خطا کرده باشد، او را تنبیه می‌کنم، اما اگر کارمند شما مقصر باشد، با او چه می‌کنید!؟
معین‌الدینی در جواب گفت: مطمئن باشید قشر فرهنگی کار خطایی نمی‌کنند. شما هم بروید خدا را شکر کنید که این اتفاق به خیر گذشته است. در همان حال به رئیس ساواک گفتم: کارمند شما تمارض کرده و خودش را به مریضی زده است؛ شما خیالتان راحت باشد که او دچار آسیب جدی نشده است.

تنها لطمه‌ای که شاید فکر کنید به ساواک وارد شده، پخش این موضوع در بین مردم است که می‌گویند یک نفر ساواکی توسط فرهنگیان کتک خورده است، این هم آن قدر اهمیت ندارد و بهتر است صلواتی بفرستید و موضوع را تمام شده تلقی کنید!

رحیمی پس از شنیدن این حرف‌ها گفت: انگار نشستن اینجا فایده‌ای ندارد، بهتر است تا به بیمارستان بروم و از حال و روز کارمند خود مطلع شوم.

بعد از رفتن رئیس ساواک، زنگ تفریح زده شد. تاجیک به نزد من آمد. او از این که مبادا توسط ساواک تحت تعقیب قرار گیرد، نگران بود.

خودش اجازه خواست تا چند روزی پنهان باشد تا آب از آسیاب بیفتد.

در ساعات غیبت او، به طریقی جزوات دروس را برایش می‌فرستادم تا از درس عقب نباشد. البته غیبت او زیاد طول نکشید و او دوباره در کلاس حضور یافت.

چند ماه بعد رحیمی مسئولیت ساواک زرند را واگذار و به کرمان رفت. در آن روزها، اتفاق مذکور در سطح شهر، ابعاد وسیعی یافته بود. به طوری که تا ماه‌ها نقل هر مجلس یا محفلی، کتک خوردن ساواکی توسط فرهنگیان زرند بود.

البته عده‌ای می‌گفتند؛ فرهنگیان، ساواکی [ها] را کتک زدند، در حالی که فقط ماجرا مربوط به یک نفر، آن هم راننده ساواک بود» .

منبع: کتاب خاطراتی از وقایع انقلاب اسلامی در زرند (مهدی سهرابی زرندی)

« اقتباس بدون ذکر مؤلف مهدی سهرابی زرندی پیگرد قانونی دارد »

انتهای پیام/