زندگینامه و وصیت نامه شهید سعید عرب نژاد

سعید سومین فرزند خانواده  بود که در اسفند سال ۱۳۴۳ در خانوک بدنیا آمد.

نام و نام خانوادگی: سعید عرب نژاد

نام پدر: حسین

تاریخ و محل تولد: ۱۳۴۳/۱۲/۰۷-خانوک

شغل: پاسدار

تاریخ و محل شهادت: ۱۳۶۱/۰۱/۰۳- دشت عباس

سن هنگام شهادت: ۱۷سال و ۱ماه

صدای زرند، وی دوران ابتدایی را در دبستان علوی زادگاهش سپری کرد و سپس پا به مدرسه راهنمایی تلاش گذاشت.

او در روز های پر التهاب قبل از انقلاب با شرکت در راهپیمایی ها و حضور در تجمع های انقلابی، انز جارش را نسبت به رژیم ستمشاهی، نشان داد، ایشان که همیشه جزو شاگرد های ممتاز مدرسه بود، بچه هایی که پایه درسی ضعیفی داشتند کمک می کرد.

سعید بعد از دوران راهنمایی، روانه کرمان شد و در هنرستان شهید دادبین، رشته صنایع فلز را برای ادامه تحصیل برگزید.

وی بعد از مدتی تحصیل را رها کرد و به کادر سپاه پیوست  و بعد از  گذراندن یک دوره اموزشی سه ماهه، برای اولین بار، عازم جبهه شد وسرانجام در عملیات فتح المبین در منطقه دشت عباس به سوی عرش الهی پر کشید.

پیکر مطهرش بعد از تشییع در گلزار شهدای خانوک به خاک سپرده شد.

« فرازی از وصیت نامه شهید سعید عرب نژاد »

این اعجاز بزرگ قرن و این پیروزی بی نظیر و این جمهوری اسلامی، محتاج نگهبانی است، برای حفظ اسلام، باید از بذل جان و مال، دریغ نکنیم، پس ما جوانان، این راه امام خمینی را که راه حسین(علیه السلام) است انتخاب کردیم،  چرا که مرگ با عزت، بهتر از زندگی در ذلت می باشد.

وظیفه هر فرد مسلمان است که در مقابل تجاوزاتی که دشمن بیگانه میهن ودینش نموده است دفاع کند.

ازآنجایی که حقیر خودرا یک فرد شیعه مسلمان یافتم، دفاع ازاسلام ومیهن عزیز رایک وظیفه شرعی واسلامی دانستم وبه جبهه های جنگ امادم تا دست تمام غارتگران ازجمله آمریکا ، روسیه ، انگلیس ،…را ازسرزمین مسلمین ، کوتاه کنم.

احتمالا چند ساعت دیگر تا حمله و یورش متجاوزین صدامی باقی نمانده، انشاالله بدون تردید، فرمانده عملیات، امام زمان، حضرت مهدی(عجل الله تعالی فرجه الشریف) است، همه آماده ای و با نیروی کامل ایمان به دشمن یورش خواهیم برد.

تا به حال من مرده بودم و در این لحظه آغاز جهاد شهادت است [که] این احساس را در خود می بینیم که تازه دارم متولد می شوم و زندگی جاودانه خود را آغاز می کنم.

شهادت، انسان را به درجه اعلای ملکوتی می رساند و چقدر شهادت، زیباست، اگر زنده ماندم که خوشحالی دیگریست و آن چشیدن مزه شیرین پیروزی اسلام است و اگر کشته شدم، در حقیقت مزه شیرین شهادت را چشیده ام، به هر حال، پیروزی با اسلام است و حسین (علیه السلام) آن را ثابت کرده است.

خدایا! شهادتم را در راه اسلام و قران که خاری درچشم دشمنان است بپذیر.

ای مادر مهربان و عزیزم! سلام من را بپذیر و حلال کن.

مبادا در فقدان من گریه کنی، در بالای خانه تان، پرچم های سبز، نصب کنید و افتخار کنید که فرزندتان در راه خدا به این مقام بزرگ رسیده است. ای پدر ارجمندم! مرا حلال کن و با استقامت، صبر و شکیبایی از انقلاب اسلامی، دفاع کن، مبادا روحیه خود را ببازی و گریه کنی، چون گریه تو باعث ناراحتی من است.

[پدرم!مشغول دعا برای]خیل پاسداران و رزمندگان اسلام در هر کجای جهان باش.

ای برادر عزیزم! راه خدا بهترین و برترین هاست، پوینده و کوشنده این راه باش.

ای ملت شهید پرور ایران! تنها راه نجات اسلام و رهایی مستضعفین و پیروزی نهایی، پشتیبانی قاطع و بی دریغ از دولت جمهوری اسلامی و پیوستن به خط امام  است  که همان خط اصیل اسلام و حضرت محمد(صلی الله علیه و آله)  است، در هر کجا هستید از روحانیت مبارز دفاع کنید تا اسلام را به تمام جهانیان بشناسانید.

خون شهیدان را پایمال نکنید، از توطئه های دشمن، آگاه باشید و هیچ وقت امام عزیز، رهبر انقلاب را تنها  نگذارید.

انتهای پیام/