چرا کوهبنان توسعه پیدا نمیکند (فصل سوم)

صدای زرند – مهدی زینلی: همانگونه که سخن از عقب ماندگی کوهبنان به میان آمد هرکس دلایلی را سبب عقب ماندگی کوهبنان بر شمرد. عدم راه ارتباطی، مهاجرت، عدم امکانات مناسب و خدمات عمومی و…

دلایل فوق در ذهن هر کس پرورانده می شود  و براستی ما هر کدام سهمی در این دلیل داریم و سهم هر کدام چیست؟

آیا خود بد بودن و حسادت در این مهم نقشی داشته و عقب ماندگی کوهبنان را رقم زده است؟

هر کدام از مردم چه آرزوهایی داشته اند؟ آیا این آرزوها نقشی در این عدم پیشرفت داشته است؟

جبهه های سیاسی چپ و راست بزرگترین ضربه را بر پیکره این شهر در این چند سال اخیر وارد نمود پس نقشش در این عقب ماندگی چیست؟

اقتصاد تک قطبی این شهر و وابسته بودن به معادن ذغالسنگ و واگذاری این معادن به بخش خصوصی چه نقشی در این عقب ماندگی داشته است؟

و….

پس با اندکی تفکر و می بینیم که همگی در عقب ماندگی کوهبنان نقش داشته ایم.

پس هیچ کس در کوهبنان نماند چون جای پیشرفت در کوهبنان نبود، چرا؟ چون به گفته برخی، کوهبنان جای پیشرفت نیست! فرهنگیان و بازنشستگان، رفتند به خاطر اینکه رفاه را دوست دارند! آیا در کوهبنان زمینه آسایش و رفاه نیست؟ جوان جویای کار در این شهر نماند. چونکه فرصت شغلی مناسب در کوهبنان نیست. پس همه ما رفتیم و میرویم چونکه خدمات فرهنگی، درمانی و… در اینجا نیست. پس هر کس که از این شهر رفت خودش را دو پله از کوهبنان بالاتر می دید.

پس در این گواه همه نقش داشته ایم. اگر جمعی از ما آسیب شناسی را قلمداد کرده بودیم و زیر ساخت ها و شاخص های توسعه را یاد گرفته بودیم و آموزش داده بودیم و برای رفاه مردم شهرمان و عزیزانمان دلسوزی کرده بودیم و دست به دست هم داده بودیم، دیگر برای عدم توسعه و پیشرفت کوهبنان هیچ بهانه ای نداشتیم.

آیا با من هم عقیده هستید؟ نظر شما چه می باشد؟ پس ما را با نظرات خود یاری کنید تا شاید مسئولان بخوانند.

پس:

بیایید دست در دست هم دهیم به مهر میهن خویش کنیم آباد.

انتهای پیام/